Yes, plan C 🙌

Chaos, spanning en sensatie: afgelopen week veranderden onze reisplannen nogal. We gingen van plan A (Trans-Mongolië Express), naar plan B (tot Mongolië en dan naar Azië), naar een nieuw te vormen plan. Maarrr de knoop is doorgehakt, de kogel is door de kerk, de geit is gemolken. Aankomende woensdag zitten we met onze bips op een bounty eiland!

Na de teleurstelling van het cancellen van de treinreis, hebben een aantal opties de revue gepasseerd. Zo ver mogelijk met de trein gaan - want vliegen wilden we eigenlijk vermijden - richting Griekenland, of toch nog naar Moskou gaan met de trein en daar wel verder zien... alles lag weer open, dus wat is dan de beste keus? Een enorm luxeprobleem, we zijn ons ervan bewust. Uiteindelijk hebben we toch besloten dat Zuidoost-Azië de bestemming moet blijven, zoals altijd al het idee was. We hadden de Lonely Planets immers al in huis. Oh, en een visum voor Vietnam staat ook al in ons paspoort.

Op naar... Cambodja

Dus daar zaten we achter het laptopje, tot diep in de nacht vluchten te vergelijken. Want ja, vliegen ontkomen we haast niet aan als we naar een ander continent willen. Uiteindelijk hebben we woensdagavond laat (heel laat) een last-minute enkeltje geboekt naar Phnom-Penh, Cambodja. Aanstaande maandag, 9 maart, vliegen we om 11 uur vanaf Schiphol. Eerst zo'n 12,5 uur vliegen naar Taipei, dan nog zo'n 3 uur tot de eindbestemming. Aldaar pakken we een bus & boot naar een heus bounty-eiland, Koh Rong Samloen. En daar eerst maar zes dagen op een strandbedje liggen, vissen kijken, boeken lezen, bijbruinen, dat soort dingen. Dan kijken we wel eens verder. Duiken op Koh Rong, het naastgelegen eiland, stond sowieso al op ons lijstje. Gek om te bedenken dat we ons heel binnenkort in onderstaand plaatje kunnen bevinden - DIT IS TOCH DE HEMEL OP AARDE?!

Waar zijn mijn sokken?!

Het schrappen van Rusland & Mongolië maakte het inpakken van de backpack heel wat makkelijker. Met gemiddeld 30 graden op de eindbestemming hoef je niet veel meer mee dan zwemkleding en een paspoort, toch? Maar oké, om de rest van de backpack op te vullen met piepschuim is ook een beetje raar. Dus temidden van de verhuisdozen hebben we onze spullen gepakt. En trust me (of us, maar we weten allemaal dat ik dit schrijf en Jelmers naam er voor de vorm onder staat 😉), dat was best een beetje chaos. Waar zijn mijn sokken (Jelmer), hoeveel schoenen moet ik meenemen (Irene), waar waren die vaccinatieboekjes ook alweer... ach, voor de rest viel het ook wel mee. En alles wat we vergeten zijn, is daar vast ook te koop. Resultaat: zo'n 10 kilo bagage op de rug. Hallo schildpadleven!

Nu echt aftellen

Dus nu is het aftellen weer begonnen. Eerlijk is eerlijk, het kan ons niet snel genoeg gaan. Laat het maar woensdagmiddag zijn: een cocktail in de linkerhand, zacht briesje over onze witte strandlichamen, het ruisende geluid van de azuurblauwe zee op de achtergrond. Dan slaan we het afscheid nemen gewoon over, want dat is geen favoriet onderdeel. Maar we prijzen ons gelukkig met lieve en gezonde familie en vrienden, met wie het over vijf maanden vast ook nog steeds fantastisch gaat.

Heel waarschijnlijk zal het volgende bericht vanuit een hele andere plek komen, of misschien vanuit het vliegtuig? We hebben stiekem de hoop dat het vliegtuig halfleeg zal zijn en we met onze puppy-ogen een plekje in de business class (met wifi) weten te bemachtigen... we gaan ons best doen. 😊

Tot snel!

Jelmer & Irene